Daar sta ik dan, met het nieuwe boek van Jos Burgers in mijn handen “De Wet van Snuf” oftewel “Wat je geeft krijg je terug”. De titel is niet eens een dooddoener, de titel  maakt me verdrietig, maar daarover later meer. Ik kreeg het boek kado, kan ik het alleen vanwege de titel meteen terug geven? Nee, een gegeven paard mag je niet in de bek kijken. Dus ik laat me op een avond met een goed glas wijn naast me in m´n stoel zakken en besluit mijzelf open te stellen voor de “eventuele” impact van het boek…

Emotionele bankrekening nodig om orders binnen te halen

En opengesteld was ik. Ongelooflijk, de kriegeligheid, beter gezegd teleurstelling, kwam sneller dan mijn behoefte aan een tweede glas wijn. Wat zijn wij mensen toch vreselijk! En Jos Burgers, ik wilde hem nota bene eens benaderen voor mijn Topvrouwennetwerk als spreker!
De eerste hoofdstukken lieten me zien dat de Wet van Snuf je succesvoller maakt, zowel in je zakelijk als in je privéleven. Kort uitgelegd: deze Wet van Snuf is gebaseerd op het principe van de wederkerigheid, oftewel de “emotionele bankrekening”. Je kent het misschien zelf wel. Iemand doet wat aardigs voor je, en bijna direct heb je een soort schuldgevoel en wil je iets terugdoen om niet het gevoel te hebben bij iemand in het krijt te staan. En nu moet je even uit je primaire neem-houding stappen, door eerst wat meer te geven en te investeren kun je later meer nemen.
Deze stelling wordt door de schrijver kracht bij gezet door tal van andere schrijvers en hun boeken te noemen die wereldwijd hetzelfde principe hanteren.

Praktijkvoorbeeld aan mijn keukentafel

Het voorgaande deed mij denken aan een gesprek aan m´n keukentafel. Een vriend belde mij met een probleem, helaas kon ik het niet voor hem oplossen,. Ineens griste  een tafelgenoot de telefoon uit mijn handen en bood aan om het probleem op te lossen. Ik sprak mijn waardering uit: “Wat fijn en wat lief dat je dat voor ze wil doen!” . De reactie die ik daar op kreeg was echter verrassend… “Ik zal wel moeten, hij heeft al vier keer iets voor mij gedaan!”. Door deze onverwachte wending van het gesprek vroeg ik: “Maar had je het anders niet gedaan dan?” “Nee, dat denk ik niet,” was het antwoord.

Betrapt!

Het boek wil mij leren, dat je door middel van geven, méér van je klanten gedaan kunt krijgen en zo de binding met hen vergroot. Waardoor je klanten, vanuit die debetstand, meer bij je zullen bestellen/afnemen.
Hoe doe ik dat dan met mijn klanten? Ik leg het boek even weg, neem een slok wijn en voel mezelf bijna betrapt! Veel van wat er in het boek staat doe ik ook. Oh nee, stel je voor dat een van mijn goede klanten ziet dat ìk dit boek lees? Of het in mijn tas ziet zitten? Shit, al die taarten en bosjes bloemen die ik wel eens geef. De waardering die ik naar hen uitspreek, de mooie gesprekken of tips/marktkansen die ik met ze deel de persoonlijke interesse die ik toon?
Wie zal nog geloven dat dit vanuit mijn goede hart komt? Dat het gewoon mijn olifantengeheugen is die (bijna) niets vergeet en niet een goed bijgehouden notitieboekje met verjaardagen en hobbys erin?

De bekering van de commerciële tijger

Het zijn commerciële tijgers die een boek als dit kopen, om vanuit de neem-stand, trucs te leren om eerst te leren geven om daarna lekker veel te kunnen nemen. Walgelijk gewoon.
Wat vind ik daar nu eigenlijk van?
Want wat als deze nemende tijger dit boek koopt en tal van de aangereikte trucs uitprobeert. Wat als hij of zij daarop iets moois terug mag ontvangen en de oprechtheid van de gever ineens voelt. Houdt een nemende tijger dan wel stand? Wat als na tal van uitprobeersels vanuit het boek hij of zij ineens oog krijgt voor de wederkerigheid van zijn of haar (zaken)relatie. Een wederkerigheid voelt zonder credit/debet stand? En hij dan ineens.. zomaar… spontaan wat aan iemand geeft met die blijdschap dat de “krijger” het van de “tijger” durft te ontvangen en het daarbij laat, geen debet-stand.

Ineens ben ik toch wel blij met die Jos Burgers. En zijn de trucs misschien wel giften.
Ik lees het boek snel uit, pak het weer in en besluit het de gever terug te geven met een knipoog. Want het kwam vanuit een goed hart en dan is alles mooi wat je mag krijgen.


Tot een volgende blog